Het sneeuwde vanavond.
Toen ik terugliep naar de auto zag ik onze voetsporen.

Mijn ouders namen van hun eerste wintersportvacantie uit Oostenrijk een kartonnen grammofoonplaatje voor ons mee.
"Zwei Spuren im Schnee, dass soll uns're Liebe sein."

❧

Ze stonden samen in de hemel en keken terug op zijn leven.
"Zie je die twee voetsporen?", vroeg zijn beschermengel, "Dat zijn wij."
Hij volgde ze met zijn ogen.
"Waarom is er soms maar één spoor?"
"Dat waren de ogenblikken waarop jij het moeilijk had."
"En dan liet je mij alleen?"
"Nee, dan droeg ik je."



& Kaatje (voetsporenverhaal)

De Allergrootste Verrassing staat te gebeuren:
de Verlosser van de Kosmos wordt geboren als mens!

Dus dat is veel meer, veel groter dan 'Prettige Feestdagen':

Zalig Kerstfeest.

De Orthodoxe Parochie Amersfoort
wenst u en de uwen
een zalig kerstfeest
en veel heil en zegen in 2006.

voorbeeld van het werk van de Servische fotograaf Dusjan B. Hadnadjev.

"Hiërarchie zonder conciliariteit is tyrannie.
… Conciliariteit zonder hiërarchie is anarchie."

Protopresbyter Thomas Hopko, emeritus decaan van St. Vladimir's Orthodox Theological Seminary.

"Wijsheid zal ons behoeden voor de wolven,
en vriendelijkheid zal ons er voor behoeden om wolven te worden."

Z.H. Patriarch Pavle van Servië in 1999 in een intervieuw.
(Wat dringen goede woorden langzaam door.)

"De Heer is overal.
Probeer God te gehoorzamen in de kleine dingen.
Probeer al die dingen die je de hele dag doet, voor Zijn ogen te doen.
Probeer het. Of je nu zit, of staat, of ligt, of kijkt, of antwoord geeft, of spreekt, of iemand ontmoet, of denkt, of wat dan ook.
Probeer deze dingen te doen alsof God ze opgedragen heeft.
Alsof je ze voor God zelf doet, want God is echt overal. Door hem bestaan wij, bewegen en leven wij.
Probeer dat tenminste een uur per dag te doen.
Waarom gehoorzaam je God niet één uur per dag?"

Deze wijze raad las ik in het boek "De boete is aan ons." Het bestaat uit brieven die abt Nikon (Vorobev) schreef aan zijn geestelijke kinderen. Abt Nikon stierf in 1963.

- Waarom gehoorzaam je God niet één uur per dag? -

Dank u, vader … dat zal ik eens proberen.

- Nee, niet 'eens proberen', begin vandaag, nu. Kijk hoe laat het is en begin met Gods hulp.-

Ik keek op mijn horloge: 7.04 u. Tijd om naar huis te gaan. (ik was in de datsja).
Vlug sneed wat ik venkel, peterselie en andere groente af. Plukte een paar komkommers en legde het boek er bovenop.
Ik ging de poort uit en stopte …
Ik voelde dat ik iets fout deed.
Ja! Ik had vergeten het kruisteken over mijzelf te maken toen ik op weg ging.
Vergeef mij, Heer!

Het gebed "Voor je van huis gaat". Ik had het eergisteren overgeschreven om het uit het hoofd te leren. Had het nog niet geleerd.
Ik zocht in mijn zakken naar het papiertje: "Ik ontken je Satan, jouw trots en jouw dienst. Ik hecht mij aan Christus, in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen".
Ik maakte het kruisteken en ging op weg.

Ik liep, maar er waren veel gedachten in mijn hoofd.
Zij hadden allemaal te maken met de buren:
die aan de ene kant zetten de radio altijd zo hard aan.
Die anderen kwamen helemaal nooit, hun tuin was een wildernis.
Stop, stop!

Heer, vergeef mij, Ik ben zelf veel erger dan mijn buren.
Ik moet mijn ogen neerslaan ("Al vind je niks, je zult in elk geval niet struikelen", mijn moeder zei dat ooit in eenzelfde situatie).
Ja, ik sla mijn ogen neer en bid het Jezusgebed.

- Heer Jezus Christus, Zoon van God, ontferm u over mij, zondaar. -

Ik ging zo in het gebed op dat het mij ontging hoe ik thuis kwam.
Thuis at ik. Er zaten veel graten in de vissoep.
Maar deze keer mopperde ik niet, wat ik anders meestal wel doe.
Ik vergat ook niet om God na het eten te danken.
De anderen keken tv.
Ik ging naar mijn kamer om verder te lezen in het boek "De boete is aan ons.".

Plotseling hoorde ik oma:
- Opa, heb je klitten meegenomen? (Ze doet ze op haar zere knieën).
"Had je dat dan gevraag?" Ik wou al weer bits worden. Maar het schoot mij te binnen dat het uur gehoorzaamheid aan God nog niet voorbij was.
- Vergeef mij alsjeblieft, ik ben het vergeten. Even mijn schoenen aantrekken en dan haal ik dadelijk klitten voor je.

Maar dat was niet nodig.
Terwijl ik mijn schoenen aandeed vond ze op het balkon nog klitten.
Ik keek op mijn horloge: het was 8.04 u.
Ik was precies een uur gehoorzaam aan God.
Mijn ziel voelde licht en gelukkig.
Ik besloot om elke dag een uur zo te besteden.

Maar dat is ondertussen al twee weken geleden. Ik heb nog geen uur in gehoorzaamheid aan God doorgebracht. Steeds weer werd ik erin gestoord: er kwamen gasten, ik had kiespijn, of op het ogenblik zelf viel ik plotseling in slaap.

Vader Nikon, bid voor mij, onwaardige zondaar, en
help mij om je wijze raad uit te voeren.

ALEKSEI LOGUNOV, Novomoskovsk

Vader Paisios zei:

" De duivel jaagt niet op hen die verloren zijn; hij jaagt op hen die zich bewust zijn, die dicht bij God zijn.

Hij berooft ze van het vertrouwen in God en begint ze te treffen met zelfverzekerdheid, logica, denken, kritiek.

Daarom moeten wij nooit op ons logische verstand vertrouwen.

Geloof nooit je eigen gedachten."