klitten
18/11/05 22:45
"De
Heer is overal.Probeer God te gehoorzamen in de kleine dingen.
Probeer al die dingen die je de hele dag doet, voor Zijn ogen te doen.
Probeer het. Of je nu zit, of staat, of ligt, of kijkt, of antwoord geeft, of spreekt, of iemand ontmoet, of denkt, of wat dan ook.
Probeer deze dingen te doen alsof God ze opgedragen heeft.
Alsof je ze voor God zelf doet, want God is echt overal. Door hem bestaan wij, bewegen en leven wij.
Probeer dat tenminste een uur per dag te doen.
Waarom gehoorzaam je God niet één uur per dag?"
Deze wijze raad las ik in het boek "De boete is aan ons." Het bestaat uit brieven die abt Nikon (Vorobev) schreef aan zijn geestelijke kinderen. Abt Nikon stierf in 1963.
- Waarom gehoorzaam je God niet één uur per dag? -
Dank u, vader … dat zal ik eens proberen.
- Nee, niet 'eens proberen', begin vandaag, nu. Kijk hoe laat het is en begin met Gods hulp.-
Ik keek op mijn horloge: 7.04 u. Tijd om naar huis te gaan. (ik was in de datsja).
Vlug sneed wat ik venkel, peterselie en andere groente af. Plukte een paar komkommers en legde het boek er bovenop.
Ik ging de poort uit en stopte …
Ik voelde dat ik iets fout deed.
Ja! Ik had vergeten het kruisteken over mijzelf te maken toen ik op weg ging.
Vergeef mij, Heer!
Het gebed "Voor je van huis gaat". Ik had het eergisteren overgeschreven om het uit het hoofd te leren. Had het nog niet geleerd.
Ik zocht in mijn zakken naar het papiertje: "Ik ontken je Satan, jouw trots en jouw dienst. Ik hecht mij aan Christus, in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Amen".
Ik maakte het kruisteken en ging op weg.
Ik liep, maar er waren veel gedachten in mijn hoofd.
Zij hadden allemaal te maken met de buren:
die aan de ene kant zetten de radio altijd zo hard aan.
Die anderen kwamen helemaal nooit, hun tuin was een wildernis.
Stop, stop!
Heer, vergeef mij, Ik ben zelf veel erger dan mijn buren.
Ik moet mijn ogen neerslaan ("Al vind je niks, je zult in elk geval niet struikelen", mijn moeder zei dat ooit in eenzelfde situatie).
Ja, ik sla mijn ogen neer en bid het Jezusgebed.
- Heer Jezus Christus, Zoon van God, ontferm u over mij, zondaar. -
Ik ging zo in het gebed op dat het mij ontging hoe ik thuis kwam.
Thuis at ik. Er zaten veel graten in de vissoep.
Maar deze keer mopperde ik niet, wat ik anders meestal wel doe.
Ik vergat ook niet om God na het eten te danken.
De anderen keken tv.
Ik ging naar mijn kamer om verder te lezen in het boek "De boete is aan ons.".
Plotseling hoorde ik oma:
- Opa, heb je klitten meegenomen? (Ze doet ze op haar zere knieën).
"Had je dat dan gevraag?" Ik wou al weer bits worden. Maar het schoot mij te binnen dat het uur gehoorzaamheid aan God nog niet voorbij was.
- Vergeef mij alsjeblieft, ik ben het vergeten. Even mijn schoenen aantrekken en dan haal ik dadelijk klitten voor je.
Maar dat was niet nodig.
Terwijl ik mijn schoenen aandeed vond ze op het balkon nog klitten.
Ik keek op mijn horloge: het was 8.04 u.
Ik was precies een uur gehoorzaam aan God.
Mijn ziel voelde licht en gelukkig.
Ik besloot om elke dag een uur zo te besteden.
Maar dat is ondertussen al twee weken geleden. Ik heb nog geen uur in gehoorzaamheid aan God doorgebracht. Steeds weer werd ik erin gestoord: er kwamen gasten, ik had kiespijn, of op het ogenblik zelf viel ik plotseling in slaap.
Vader Nikon, bid voor mij, onwaardige zondaar, en
help mij om je wijze raad uit te voeren.
ALEKSEI LOGUNOV, Novomoskovsk