Basiliosliturgie

Het hart, de kern, het hoogtepunt van het kerkelijke jaar is de viering van de Basiliosliturgie op de Heilige en Grote Sabbat (Stille Zaterdag).
Het is het ogenblik waarop Christus de macht van de dood verbreekt.

Ze begint met de viering van een vespers. Daarin worden vijftien lezingen uit de Profeten gedaan. Tijdens die lezingen worden van oudsher de katechumenen gedoopt.
Aan deze Liturgie deelnemen betekent direct deelnemen aan de Opstanding van Christus.

De bij het volk geliefde Paasmetten, die later op de dag volgen, is in wezen de openbare verkondiging van de Opstanding van Christus. De processie en de lezing van het Evangelie buiten de kerk voor de deuren zijn verkondiging aan de kosmos.

De Basiliosliturgie wordt verder nog negen keer per jaar gevierd:
Op de zondagen in de Grote Vasten, behalve op Palmzondag, en op de Heilige en Grote Donderdag en de Heilige en Grote Sabbat.
Bovendien op het feest van Basilios de Grote.
Rond Kerst en Theofanie gelden speciale regels die bepalen of en wanneer er de Basiliosliturgie wordt gevierd.

De Basiliosliturgie onderscheidt zich van de Chrysostomosliturgie door een uitgebreidere eucharistische canon.