Het Oude Geloof

De „Gedachtenis van de overledenen“, „Panichida“ of "mnimosyna" is een gebed dat de Kerk tot God zendt voor de rust van de zielen van de overledenen.
Het is een onontkoombare plicht die getuigt van geloof in de onsterfelijkheid van de ziel.
Het laat onze onveranderde liefde en eerbied voor de overleden dierbaren zien.
Het demonstreert dat wij levenden doorgaan met het gedenken en vereren van de gedachtenis van onze dierbaren, van wie wij tijdelijk gescheiden zijn door de dood.

Wij doen het op de derde de negende en de veertigste dag na het overlijden.
Ook na drie, zes, negen en twaalf maanden.
Nadien elk jaar voor de jaargetijde en tijdens de vier "zaterdagen van alle overledenen" ("Allerzielen" of "Psychosavvata"genoemd), waar de namen van alle overledenen in gedachtenis worden geroepen.

Noodzakelijk voor de "Mnimosyna":

• Het meevieren van de Goddelijke Liturgie en van de "Dienst van nagedachtenis"door alle leden van de familie en door overige verwanten, vrienden en genodigden.
• Het aanbieden van een zuiver brood (artos) en wijn voor de Goddelijke Liturgie.
• Het aanbieden van kaarsen voor het Heilig Altaar en olie voor de olielampen.
• Het communiceren van de familieleden van de overledene.

Geen "mnimosyna" wordt gevierd:

• Op de grote feesten en de feesten van Moeder Gods.
• Van Lazaros-zaterdag tot Thomas-zondag.
• Op Pinksteren en het feest van de Ontslapen van de Moeder Gods.
• Op het Patroonfeest van de Kerk of andere Grote Feesten moet het vanwege de drukte vermeden worden.
• Als er een tweede priester beschikbaar is kan het eventueel na de slotzegen en het uitdelen van het "Antidoron" gebeuren.